Η φτώχεια γεννά τη βία στο σχολικό περιβάλλον, λέει το Χαμόγελο του παιδιού

Συναγερμό για την αύξηση των κρουσμάτων βίας στα ελληνικά σχολεία σημαίνει το Χαμόγελο του Παιδιού, που έχει αναλάβει την υλοποίηση της ευρωπαϊκής καμπάνιας ενάντια στο σχολικό εκφοβισμό.

«Η φτώχεια και η ανέχεια γεννούν τη βία, κάτι που το βιώνουν τα παιδιά όλης της χώρας και στο σπίτι τους και το μεταφέρουν στο σχολικό περιβάλλον» λέει ο πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού Κώστας Γιαννόπουλος.

Σ’ αυτό το συμπέρασμα κατέληξε και η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την οργάνωση σε συνεργασία με άλλες πέντε χώρες (Ιταλία, Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία, Βουλγαρία), που έδειξαν ενδιαφέρον για το πρόβλημα, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Έργου «Ευρωπαϊκή Καμπάνια ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό».

Πρώτη είναι η Λιθουανία σε ποσοστό 51,65%, δεύτερη η Εσθονία με 50,20%, τρίτη η Βουλγαρία με 34,66%, τέταρτη η Ελλάδα με 31,98%, πέμπτη η Λετονία με 25,21% και έκτη η Ιταλία με 15,09%.

«Έχουν θυμώσει πολύ οι έφηβοι με εμάς τους μεγάλους και πρέπει να καταλαγιάσουμε την οργή τους, να κρατήσουμε τα παιδιά ζωντανά και σωματικά και ψυχικά. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει κοινή στρατηγική, να αντιληφθούμε το σχολείο σαν ολότητα και να αντιμετωπίσουμε διαδραστικά τα φαινόμενα της σχολικής βίας» υπογράμμισε ο κ. Γιαννόπουλος.

Η έρευνα που διεξήγαγε το Χαμόγελο του Παιδιού διαπίστωσε ότι το 31,98% των παιδιών που συμμετείχαν από 167 σχολεία της χώρας έχουν πέσει θύματα ενδοσχολικού εκφοβισμού. Η κρίση και η φτώχεια επιδείνωσαν το πρόβλημα.

«Στο σχολείο υπάρχουν πλέον παιδιά που έχουν και παιδιά που δεν έχουν. Αυτό δυσκολεύει πάρα πολύ τα πράγματα και έχει φέρει ανακατατάξεις και εντάσεις ανάμεσα στα παιδιά» λέει ο ψυχολόγος του «Χαμόγελου του Παιδιού» Στέφανος Αλεβίζος.

Τα παιδιά που πέφτουν θύμα εκφοβισμού επιλέγουν να μη μιλήσουν για την εμπειρία που είχαν με αποτέλεσμα το πρόβλημα να μη λύνεται, αλλά αντιθέτως να επιδεινώνεται.

«Το παιδί που βιώνει βία γενικότερα δεν θα μιλήσει για αυτό που του συμβαίνει γιατί φοβάται, ντρέπεται, αλλά κυρίως νιώθει ότι ευθύνεται για αυτό. Στον ρατσιστικό εκφοβισμό για παράδειγμα, το παιδί όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη και σκέφτεται τι συμβαίνει αυτό που λέει είναι ότι «ναι όντως είμαι από άλλη χώρα και με κοροϊδεύουν οι άλλοι», «όντως έχω μεγάλα αυτιά», «όντως μιλάω ψευδά», «όντως είμαι πιο χοντρός, πιο κοντός». Τα παιδιά βιώνουν πολύ μεγάλη ενοχή για αυτό που τους συμβαίνει οπότε και δεν μιλάνε» τονίζει ο κ.Αλεβίζος.

«Τα παιδιά έχουν έντονη την ανάγκη να λάβουν μια οργανωμένη και σωστή ενημέρωση καθώς και τρόπους αποφόρτισης απ’ το φαινόμενο αυτό» τονίζει η Χαρά Γροσδάνη, κοινωνική λειτουργός και συντονίστρια κοινωνικών και υποστηρικτικών δράσεων στο «Χαμόγελο του Παιδιού».

Κική Μαργαρίτη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ