Το σύστημα οργάνωσης μέχρι το 2009

Συνοπτικά, το σύστημα της περιφερειακής διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης στο σύγχρονο ελληνικό κράτος μέχρι το 2009 είχε ως εξής:

Η χώρα διαιρείτο σε δεκατρείς περιφέρειες, που έχουν ως κύρια δραστηριότητα τον προγραμματισμό και το συντονισμό της περιφερειακής ανάπτυξης.

Υπήρχαν, επιπλέον, δύο ‘χωρικά’ υπουργεία (Μακεδονίας-Θράκης και Αιγαίου), που θεωρούνται διάδοχοι των παλαιότερων γενικών διευθύνσεων. Η σκοπιμότητα της ύπαρξης των υπουργείων αυτών έπειθε, σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές, όλο και λιγότερο (βλ. Αποκέντρωση και Αυτοδιοίκηση, σ. 135).

Πέραν τούτων, αρκετά υπουργεία είχαν και περιφερειακές υπηρεσίες που βρίσκονταν εκτός του συστήματος των περιφερειών (π.χ., οι εφορείες του υπουργείου Πολιτισμού, οι επιθεωρήσεις τελωνείων του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών κ.λπ.), ενώ διατηρούνταν και άλλες περιφερειακές υπηρεσίες σε επίπεδο νομού, οι οποίες δεν εντάσσονταν στο σύστημα των περιφερειών (π.χ., οι ΔΟΥ του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών κ.λπ.).

Σε επίπεδο νομών υπήρχαν πρώτα οι τρεις διευρυμένες νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις (Αθηνών-Πειραιώς, Έβρου-Ροδόπης, Δράμας-Καβάλας-Ξάνθης) και οι απλές νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις που καθιερώθηκαν ως μονάδες Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεύτερης βαθμίδας το 1994.

Η χαμηλότερη, τέλος, βαθμίδα τοπικής αυτοδιοίκησης ανήκε στους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ, οι οποίοι ήταν, σύμφωνα με τη συνταγματική επιταγή, οι δήμοι και οι κοινότητες.

Χρ.Τόμπρας

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ