Ο πρεσβευτής της Αργεντινής στην Ελλάδα εξηγεί στο in.gr το ζήτημα των Νήσων Μαλβίνας

Συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τη Σύρραξη στο Νότιο Ατλαντικό για τα Νησιά Μαλβίνας. Με αφορμή την Επέτειο Μνήμης, ο πρεσβευτής της Αργεντινής στην Ελλάδα, Χόρχε Αλεχάνδρο Μαστροπιέτρο, δηλώνει στο in.gr: «Η συμπλήρωση 30 χρόνων από τη σύρραξη για τα Νησιά Μαλβίνας αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για σκέψεις και ιστορική ανάλυση».

Αναλυτικά, η δήλωση του κ. πρέσβη:

H συμπλήρωση 30 χρόνων από τη σύρραξη για τα Νησιά Μαλβίνας αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για σκέψεις και ιστορική ανάλυση. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο πόλεμος κηρύχθηκε από μία στρατιωτική δικτατορία, η οποία ανέλαβε την εξουσία το Μάρτιο του 1976 και η οποία προσέθεσε στα ήδη πολλά δεινά του αργεντινού λαού μια περιπέτεια που κανείς δεν επιθυμούσε.

Τιμούμε και φέρνουμε στη μνήμη μας τους στρατιώτες που πήγαν σε αυτό τον πόλεμο και έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα τους.

Η Αργεντινή, μια σχετικά νέα χώρα στο νοτιότερο κομμάτι του πλανήτη, άρχισε τους πολέμους της Ανεξαρτησίας στις αρχές του 19ου αιώνα, εγκαθιδρύοντας την πρώτη τοπική Κυβέρνηση το 1810 και διακηρύσσοντας την Ανεξαρτησία της από την Ισπανία το 1816. Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, κληρονομήσαμε από το ισπανικό Στέμμα όλα μας τα εδάφη, περιλαμβανομένων των Νήσων Μαλβίνας, των Νήσων South Georgia και South Sandwich, όπως και τις θαλάσσιες περιοχές που τα περιβάλουν. Η ανακήρυξη της αργεντινής ανεξαρτησίας με την αντίστοιχη περιγραφή των εδαφών και των περιοχών που την αποτελούν έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο και ποτέ δεν αμφισβητήθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ωστόσο, στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα, πολλές ευρωπαϊκές δυνάμεις έδειξαν ενδιαφέρον για τη Νότια Αμερική και τις περιοχές του Νότιου Ατλαντικού, απόδειξη οι αποτυχημένες απόπειρες εισβολής του Βρετανικού Ναυτικού στο Μπουένος Αϊρες το 1806 και 1807. Υπό τη γενναία αντίσταση του λαού του Μπουένος Αϊρες, και στις δύο περιπτώσεις οι Βρετανοί παραδόθηκαν. Τα γεγονότα εκείνα απεικόνισε με εξαιρετικό τρόπο ο Γάλλος ζωγράφος Charles Fouqueray, στο κλασικό πλέον αριστούργημά του, το οποίο σήμερα φιλοξενείται στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Μπουένος Αϊρες.

Καθώς η Αργεντινή έκανε τα πρώτα της βήματα ως νέου ανεξάρτητου κράτους, οργάνωσε τις τοπικές Αρχές κατά μήκος και πλάτος της Επικράτειας, περιλαμβανομένων και των Μαλβίνας. Το 1820 ορίστηκε η πρώτη τοπική Αρχή στα Νησιά σε μια τελετή που έλαβε χώρα στο Puerto Soledad. H Βρετανία δεν εξέφρασε καμία απολύτως πρόθεση να αμφισβητήσει το γεγονός, ούτε τότε ούτε στα χρόνια που ακολούθησαν.

Επιπλέον, το 1829 εγκαθιδρύθηκε πολιτική και στρατιωτική αρχή υπό τον Λουίς Βερνέτ, ως Διοικητή των Νήσων.

Παρά τις αποτυχημένες απόπειρες εισβολής του 1806 και 1807, το Βρετανικό Ναυτικό εξακολούθησε να καταλαμβάνει περιοχές στο Νότιο Ατλαντικό με νέα εισβολή το 1833 στα Νησιά. Μάλιστα έδιωξε τον Διοικητή και τον τοπικό πληθυσμό, ο οποίος ήταν εντελώς απροστάτευτος έναντι της στρατιωτικής υπεροχής του Βρετανικού Ναυτικού. Το γεγονός αυτό καταγγέλθηκε άμεσα από την Αργεντινή και αποτελεί έκτοτε μόνιμο ζήτημα διαμαρτυρίας μέσω διπλωματικών διόδων , τόσο σε διμερές όσο και πολυμερές επίπεδο.

Οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Αργεντινής εξακολουθούσαν με κάθε ευκαιρία να εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους στο Ηνωμένο Βασίλειο, ώστε να υπερασπίζονται και να διατηρούν το κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο Αρχιπέλαγος (Μαλβίνας, South Georgias, South Sandwich και οι θαλάσσιες περιοχές).

Ωστόσο, στα τέλη του 1981, η στρατιωτική δικτατορία που κυβερνούσε de facto τη χώρα (1976-1983), με στόχο να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία, εκμεταλλεύθηκε ένα ζήτημα που αγγίζει το λαό της χώρας: το ζήτημα των Μαλβίνων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έλαβε χώρα η στρατιωτική σύρραξη του 1982.

Κατά τη διάρκεια της σύρραξης του 1982, η δικτατορία εξαπέλυσε μια επικοινωνιακή εκστρατεία με στόχο να πείσει ότι η σύρραξη ήταν η αναπόφευκτη λύση μιας μακράς εκκρεμότητας για την κυριαρχία επί του Αρχιπελάγους. Ο πόλεμος άφησε πίσω του 649 Αργεντινούς και 255 Βρετανούς νεκρούς, όλοι τους θύματα με κάποιο τρόπο, μιας αποικιοκρατικής εμμονής των Βρετανών που ξεκίνησε το 1833.

Σήμερα, 30 χρόνια μετά τη σύρραξη και σχεδόν 180 χρόνια μετά την βρετανική εισβολή, το ζήτημα των Νησιών εξακολουθεί να είναι βαθιά ριζωμένο στις καρδιές των Αργεντινών, ακριβώς για αυτό που είναι: αναπόσπαστο κομμάτι της Επικράτειάς μας και της Ηπείρου μας. Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση της Αργεντινής με την ισχυρή στήριξη των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, θα υπερασπίζεται τα κυριαρχικά της δικαιώματα, καθώς και τα δικαιώματά της στους φυσικούς πόρους και στην περιβαλλοντική προστασία.

Σύμφωνα μάλιστα με δέκα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και πολλά περισσότερα ψηφίσματα της Ειδικής Επιτροπής Αποαποικιοποίησης, η Αργεντινή και η Βρετανία πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να επιλύσουν τη μακρά εκκρεμότητα της κυριαρχίας με ειρηνικό τρόπο.

Ελπίζουμε να υπάρχει η ίδια βούληση και από την βρετανική κυβέρνηση. Η Αργεντινή έχει αποδείξει πολλές φορές τη βούλησή της να καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών. Αντίθετα, η Βρετανία παραμένει διστακτική στο να υλοποιήσει τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ και να έλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ώστε να λυθεί όσο το δυνατόν συντομότερα και με ειρηνικό τρόπο η εκκρεμότητα.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ