«Καμία σιγουριά, καμία σταθερότητα» λέει ο Γιούσεφ Αμάρνε από την Τζενίν

«Η ζωή στην Παλαιστίνη είναι πάρα πολύ δύσκολη. Τίποτα δεν είναι σίγουρο, τίποτα δεν είναι σταθερό» λέει ο Γιούσεφ Αμάρνε. Γύρισε στην Παλαιστίνη σε ηλικία 24 ετών έπειτα από έξι χρόνια σπουδών στην Ελλάδα, τη δεύτερη πατρίδα του. Σήμερα είναι από τους παλιούς οδοντιάτρους στην Τζενίν της Δυτικής Όχθης. Έχει το δικό του ιατρείο, πολύ δουλειά και ελάχιστο χρόνο να αφιερώσει στην οικογένειά του. Ο Γιούσεφ δεν πιστεύει στη διαπραγμάτευση με το Ισραήλ. «Αν ήθελε το Ισραήλ να δώσει κάτι θα το είχε κάνει εδώ και πολύ καιρό. Θα αναγνώριζε την Παλαιστίνη στα σύνορα του 1967. Και φυσικά θα σταματούσαν να χτίζουν οικισμούς. Κάθε μέρα χτίζουν»…

Ήλθε στην Ελλάδα το 1978 ακολουθώντας τον ξάδελφό του που είχε φθάσει ένα χρόνο νωρίτερα. Μέσα σε έξι χρόνια η Ελλάδα έγινε η δεύτερη πατρίδα του. Θυμάται με νοσταλγία τα χρόνια της φοιτητικής ζωής. «Τα πιο καλά μου χρόνια ήταν στην Ελλάδα. Πήγα όταν ήμουν 18 ετών, στην ηλικία που ο άνθρωπος αρχίζει και φτιάχνει το χαρακτήρα του, οπότε η προσωπικότητά μου είναι ελληνική» μας λέει.

Η επιστροφή στην Παλαιστίνη ήταν δύσκολη: «Άφησα τη δεύτερη πατρίδα μου, άφησα τους φίλους μου. Γύρισα πίσω 24 ετών και στην αρχή ήταν δύσκολα για εμένα». Ο Γιούσεφ έχει πολλούς φίλους στην Ελλάδα και διατηρεί επικοινωνία μαζί τους. «Τους έχω σαν αδέλφια, έχω επαφή μαζί τους και μπορώ να σας πω πως πηγαίνω στη Βηθλεέμ για να δω Έλληνες και να μιλήσω ελληνικά. Και στο δορυφορικό όλη την ημέρα βλέπω ΕΡΤ» αναφέρει.

Ο Γιούσεφ λέει ότι ο ελληνικός λαός είναι φιλότιμος και αγαπά τους Παλαιστίνιους πολύ για να επαναλάβει πως είναι δεύτερη πατρίδα του η Ελλάδα. Έχει επιστρέψει τρεις φορές. Το 1997 για να γνωρίσει την Ελλάδα στην οικογένειά του, το 2000 με τον δήμαρχο της πόλης του για αδελφοποίηση με το δημαρχείο της Νέας Φιλαδέλφειας, και το 2002 ήλθε για διακοπές με την κόρη του. «Φυσικά αν έχω καιρό θέλω να έρχομαι κάθε χρόνο, αλλά είναι δύσκολο γιατί η ελληνική πρεσβεία δεν δίνει εύκολα βίζα» λέει ο Γιούσεφ.

Δεν θα ξεχάσει την ημέρα που πήρε το πτυχίο του από τη σχολή της Οδοντιατρικής -«και ήταν από τους πρώτους»- και θα ήθελε πολύ να μπορούσε να επιστρέψει στη φοιτητική ζωή.

«Επιστρέφοντας» στο σήμερα και την κατάσταση στην Παλαιστίνη, ο Γιούσεφ μας λέει ότι δεν θεωρεί πως οι διαπραγματεύσεις με την ισραηλινή κυβέρνηση μπορούν να οδηγήσουν στη λύση.

«Δεν πιστεύω στις διαπραγματεύσεις. Εάν ήθελε το Ισραήλ να δώσει κάτι θα το είχε κάνει εδώ και πολύ καιρό. Κατ’ αρχάς θα αναγνώριζε ότι υπάρχει παλαιστινιακό κράτος και ότι τα σύνορα της Παλαιστίνης είναι αυτά του 1967. Και φυσικά θα σταματούσαν να χτίζουν οικισμούς. Κάθε ημέρα χτίζουν»…

«Η αναγνώριση από την UNESCO είναι κάτι θετικό, αλλά δεν αρκεί. Θέλουμε σοβαρή και σταθερή θέση από όλο τον κόσμο και φυσικά να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος ιδιαίτερα η Ευρώπη» λέει όταν τον ρωτάμε εάν και τι σήμανε η πρόσφατη κατάκτηση έδρας στην UNESCO, μία πρώτη διπλωματική νίκη στην εκστρατεία που εγκαινίασε η Παλαιστινιακή Αρχή για διεθνή αναγνώριση.

«Δεν γνωρίζω Ισραηλινούς πολίτες, δεν θα το ήθελα καθόλου και δεν έχω καμία επαφή με κανέναν» μας απαντά ο Γιούσεφ, ο οποίος πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ μόνο κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, καθώς τότε επιτρέπουν την επίσκεψη στους μουσουλμάνους για προσευχή.

Η συμφιλίωση μεταξύ της Φατάχ και της Χαμάς θεωρεί πως δεν είναι δυνατή. Έχει επικοινωνία με Παλαιστίνιους της Λωρίδας της Γάζας. «Είμαστε αδέλφια και η Παλαιστίνη είναι από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τη Μεσόγειο» λέει. Ο ίδιος θα ήθελε μία κυβέρνηση από όλα τα κόμματα «γιατί η Παλαιστίνη είναι για όλους τους Παλαιστίνιους δεν είναι για ένα κόμμα». Όσο για τον Γιασέρ Αραφάτ, «είναι μεγάλος ηγέτης, μεγάλος πολιτικός, μεγάλος αγωνιστής, είναι ο πατέρας του παλαιστινιακού λαού».

Ο φόβος έχει μεγάλο μερίδιο στη ζωή του Γιούσεφ. «Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σκεφτεί ο άλλος και η τρομοκρατία είναι στο αίμα τους» λέει. Για την πιθανότητα μίας νέας εξέγερσης, δηλώνει ότι «η τρίτη Ιντιφάντα θα γίνει μόνο εάν οι Ισραηλινοί δεν μας δώσουν το δίκιο μας και αν καταλάβει ο παλαιστινιακός λαός ότι η Ευρώπη ξέχασε το Παλαιστινιακό».

Σχετικά με τη στάση του αραβικού κόσμου απέναντι στο Μεσανατολικό, ο Γιούσεφ είναι ξεκάθαρος: «Οι άραβες ποτέ δεν μας βοήθησαν στο πρόβλημά μας, και αυτό το καταλαβαίνουμε από τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στις αραβικές χώρες όταν κινδύνευσαν οι άραβες ηγέτες λέγανε ‘τι θα γίνει τώρα με το Ισραήλ’, σαν να είναι εκείνοι που φυλάνε το Ισραήλ».

Ο ίδιος εύχεται να είναι πραγματικές οι αλλαγές της Αραβικής Άνοιξης «και να μην μπουν οι Αμερικανοί ενδιάμεσα». Καμία διαφορά δεν είδε επίσης στη στάση των ΗΠΑ έναντι των Παλαιστινίων μετά την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία -«η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος» λέει.

Ο Γιούσεφ χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Facebook Twitter. Στην τηλεόραση παρακολουθεί τις ειδήσεις και παλιές ταινίες, ακούει παλιά τραγούδια, ελληνικά και επαναστατικά. Αντλεί χαρά βλέποντας τα παιδιά του χαρούμενα, και η ευχή του για το μέλλον είναι να ζήσουν τα παιδιά του στο ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος με χαρά, υγεία και ειρήνη.

Ευαγγελία Μπίφη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ