Γάλλοι επώνυμοι και μη μιλούν στο in.gr για τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου

Λίγες εβδομάδες απομένουν προτού ανοίξουν οι κάλπες για τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Ο Φρανσουά Ολάντ διατηρεί προβάδισμα, ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις μαρτυρούν μια σχετική ρευστότητα.

Το in.gr επικοινώνησε και θα εξακολουθήσει να επικοινωνεί με Γάλλους πολίτες, επώνυμους και μη, οι οποίοι διατυπώνουν τη δική τους εκτίμηση για την πολιτική ατζέντα και τα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα και την Ευρώπη.

Ο γνωστός σκηνοθέτης Τony Gatlif βρέθηκε στην Αθήνα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Ρωτήθηκε για τις εκλογές και στάθηκε ιδιαίτερα σε δύο σημεία: στις αξίες της Αριστεράς, την οποία στηρίζει, αλλά και στην Ακρα Δεξιά.

«Παλεύω κατά της άκρας δεξιάς, γιατί στιγματίζει. Φέρνει το μίσος» λέει χαρακτηριστικά.

Ο κόσμος πρέπει να αλλάξει, αλλά χρειάζεται μεγάλη κινητοποίηση. Πρέπει να αλλάξει το σύστημα. Η ανθρωπότητα είναι ορφανή, γιατί αυτοί που μας κυβερνούς δεν ενδιαφέρονται για τους πολίτες.

Αναφέρεται με κολακευτικά λόγια στον τέως πρόεδρο της Βραζιλίας Λουις Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, ο οποίος ήταν πραγματικά δίπλα στο λαό, γιατί ήταν εργάτης, ήταν ένας από αυτούς.

Η Aure Atika είναι ηθοποιός και βρέθηκε επίσης στην Αθήνα για το Φεστιβάλ. Εμφανίζεται αρκετά απαισιόδοξη για τη δυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα. «Δεν ξέρω τι περιθώρια αντίδρασης υπάρχουν τη στιγμή που η οικονομία ελέγχει την πολιτική και όχι η πολιτική την οικονομία.»

Όσο για το κλίμα της προεκλογικής εκστρατείας, θυμίζει τα λόγια του Κλεμανσώ: «Τα περισσότερα ψέματα λέγονται σε έναν πόλεμο, πριν τις εκλογές και μετά το κυνήγι.»

Ο Remi Bezançon είναι σκηνοθέτης και συγγραφέας. «Θα ήταν καλό να υπήρχε επιτέλους μια αλλαγή, γιατί η Δεξιά βρίσκεται στην εξουσία από το 1995 και δεν νομίζω ότι θα πρόσφερε κάτι να είχαμε άλλα 5 χρόνια δεξιού προέδρου.» Όσο για τον Σαρκοζί, εκφράζει την άποψη ότι δεν είναι και ιδιαίτερα Ευρωπαίος.

Για τον ίδιο, πάντως, το ζητούμενο είναι μια πιο «δεμένη» Ευρώπη που θα δείχνει αλληλεγγύη στα πιο αδύναμα μέλη της. Ενοχλείται ιδιαίτερα με όλη αυτή τη συζήτηση περί εξόδου της Ελλάδας από την Ευρώπη, συζήτηση που κυριάρχησε τους προηγούμενους μήνες. «Η Ελλάδα είναι η Ευρώπη!» τονίζει.

O Perrick Yvon είναι δημοσιογράφος στον ενημερωτικό τηλεοπτικό σταθμό BFMTV. Σε αντίθεση με τον αέρα ανανέωσης που διαπίστωνε στις εκλογές του 2007, τώρα διαπιστώνει ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό κλίμα, εστιάζοντας ο ίδιος στο τι θα πράξουν τελικά οι Οικολόγοι:

«Ο Σαρκοζί επανεμφανίζεται με ένα ποσοστό δημοτικότητας εμφανώς αποδυναμωμένο. Με τις περισσότερες πιθανότητες να είναι με το μέρος του, ο αντίπαλός του, Φρανσουά Ολάντ, ειλικρινά δεν προκαλεί κανέναν ενθουσιασμό: δεν έχει αφήσει καμιά αξιοπρόσεκτη ανάμνηση πουθενά. Ούτε ως υπουργός, ούτε ως βουλευτής, ούτε ως γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

» Οι πιο επικίνδυνοι αντίπαλοί τους δεν έχουν τίποτα το επαναστατικό. Η Μαρίν Λε Πεν δεν δείχνει να προχωρά πιο μπροστά σε σχέση με τον πατέρα της, ο οποίος της έδωσε τη θέση του μετά από μισό αιώνα αποκλειστικής ηγεσίας στο «Εθνικό Μέτωπο.

» Από την άλλη, οι υποψήφιοι από το χώρο του κέντρου και της ευρύτερης Αριστεράς κάνουν μία καλή εκστρατεία αλλά πιθανότατα δεν θα έχουν αρκετή δύναμη ώστε να επηρεάσουν την ανάδειξη του νικητή.

» Αντίθετα, πλανάται ένα μεγάλο ερωτηματικό στους Πράσινους, οι οποίοι κατέληξαν σε μια συμφωνία με τους Σοσιαλιστές για να μπουν ενισχυμένοι στο κοινοβούλιο, αλλά η υποψήφιά τους έχει τα μικρότερα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Θα συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση με τον κίνδυνο να αποκηρύξουν τις πεποιθήσεις τους σχετικά με το κλείσιμο των πυρηνικών σταθμών;»

Η Sandrine Werner είναι Γαλλίδα με ελληνικές ρίζες. Πολίτης του κόσμου η ίδια, έχει ζήσει στη Γαλλία, στη Μέση Ανατολή, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη.

Τώρα ζει στην Ελλάδα και είναι συνιδρύτρια του Global Kiter Foundation. Δηλώνει ότι δεν πρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα πριν το δεύτερο γύρο και ελπίζει να μην αυξηθεί το ποσοστό της αποχής.
«Πριν από μερικούς μήνες έμοιαζε αδιανόητο να πιστέψει κανείς ότι ο Σαρκοζί έχει την οποιαδήποτε ελπίδα. Όμως η κατάσταση στην Ευρώπη έχει αλλάξει με την οικονομική και κοινωνική κρίση, η οποία έχει αναδείξει τα ελαττώματα του Ολάντ.

» Όμως στην πολιτική τίποτα δεν είναι βέβαιο και καλό θα ήταν να περιμένουμε τον β’ γύρο. Ελπίζω να μην αυξηθεί το ποσοστό της αποχής, το οποίο παραδοσιακά αυξάνεται τα τελευταία χρόνια.»

Η Μ.Καμπάς είναι συνταξιούχος και δεν επιθυμεί τη νίκη του Φρανσουά Ολάντ. «Στο εκλογικό σώμα υπάρχουν αυτοί που φοβούνται τη νίκη του Ολάντ (και την έξοδο κεφαλαίων από τη χώρα), υπάρχουν επίσης πολλοί που δεν τολμούν να εκφράσουν το θαυμασμό τους για όσα λέει η Μαρίν Λε Πεν ιδιαίτερα στο θέμα της μετανάστευσης, αλλά και αυτοί -και δεν είναι λίγοι- που επιθυμούν να κερδίσει και πάλι ο Σαρκοζί.

» Ακόμα και αν δεν έκανε όλα όσα υποσχέθηκε, έσωσε το ευρώ, την Ευρώπη, τη Γαλλία και το πιστωτικό της σύστημα από βέβαιη κατάρρευση.»

Ο Nicolas de La Casinière είναι δημοσιογράφος και ανταποκριτής στη Ναντ εφημερίδων, όπως η Libération. Εστιάζει ιδιαίτερα στο θέμα της πυρηνικής ενέργειας.

«Ένα θέμα που «εισέβαλε» στην προεκλογική εκστρατεία για να εξαφανιστεί το ίδιο γρήγορα: η πυρηνική ενέργεια. Η καταστροφή της Φουκουσίμα σημάδεψε βαθιά τις συνειδήσεις των ανθρώπων και προκάλεσε πανικό.
» Με την προοπτική συμφωνίας με το Σοσιαλιστικό κόμμα, οι Πράσινοι της Γαλλίας ( Europe Ecologie-Les Verts), ανέκαθεν κατά της πυρηνικής ενέργειας, είπαν ξεκάθαρα ότι αυτό το θέμα δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση, όπως επίσης και η εγκατάλειψη του σχεδίου για ένα καινούργιο αεροδρόμιο κοντά στη Ναντ.

» Αντίθετα με τις υποσχέσεις τους, οι Πράσινοι θυσίασαν τις απαιτήσεις τους και αυτά τα δύο θέματα γρήγορα ξεχάστηκαν, προκειμένου να αποκτήσουν σημαντικά αξιώματα. Η Γαλλία στοιχημάτισε στην πυρηνική ενέργεια από την δεκαετία του 1970, βασιζόμενη σ’ αυτήν περίπου για το 80% της ενέργειάς της. Η πυρηνική ενέργεια εγκωμιάστηκε πολύ σε σύγκριση με τον απολογισμό του άνθρακα, ξεχνώντας ότι η Γαλλία λεηλατεί τα κοιτάσματα ουρανίου της Αφρικής και ότι ακόμα δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε με τα απόβλητα.

» Μικρή σημασία έχει, αφού από τη στιγμή που θα εκλεγεί ο υποψήφιος, η πυρηνική ενέργεια θα παραμείνει παρούσα στην Γαλλία όπως πάντα, σαν ένα κράτος εν κράτει, προστατευμένη από οποιασδήποτε ουσιώδη κατηγορία. Ο Ολάντ δήλωσε ότι θα την περιορίσει από το 74% στο 50% ως το 2025. Η έκφραση ‘έξοδος από την πυρηνική ενέργεια’ είναι ακόμα ένα ταμπού για τους πολιτικούς.»

Απόστολος Ρουμπάνης

* Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Δημητριάδη για τη συμβολή του.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ