Ζαν-Λυκ Μελανσόν: το αουτσάιντερ της ενωμένης Αριστεράς

Η δυναμική του υποψήφιου του Μετώπου της Αριστεράς Ζαν-Λυκ Μελανσόν ήταν μία από τις μεγάλες εκπλήξεις της προεκλογικής περιόδου στη Γαλλία και ήταν αρκετά μεγάλη ώστε να απειλεί με ανατροπή τις ισορροπίες στο προεκλογικό σκηνικό.

Εύκολα κατάφερε να ξεπεράσει το 10% και να προσεγγίσει τον Απρίλιο το 15% (ήταν πολύ χαμηλότερα το Δεκέμβριο) αντλώντας σε μεγάλο βαθμό ψηφοφόρους από τη δεξαμενή του σοσιαλιστή υποψήφιου Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος βλέπει πλέον από τα αριστερά μία απειλή για τον πρώτο γύρο και ένα πιθανό εκλογικό κοινό για τον δεύτερο.

Ο υποψήφιος της Αριστεράς στο πρόγραμμά του ενσωματώνει θέσεις που εκφράζει ο χώρος τα τελευταία χρόνια συστηματικά στη Γαλλία και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στο στόχαστρό του είναι η υπερβολική επιρροή του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο Μελανσόν προχωρά πολύ πιο μακριά από την πρόταση επαναδιαπραγμάτευσης του Δημοσιονομικού Συμφώνου που κάνει ο Ολάντ. Το απορρίπτει καθολικά αλλά δεν είναι αντιευρωπαϊστής. Ζητά για τους ευρωπαϊκούς λαούς μία σχέση περισσότερο «ανθρώπινη» χωρίς τους καταναγκασμούς των μέτρων λιτότητας.

Σε ομιλία του στην πλατεία της Βαστίλης –έναν τόπο με ισχυρό συμβολισμό για τους Γάλλους– ήταν σαφής σε ό,τι αφορά την πολιτική του γραμμή για τα ευρωπαϊκά: «Ανοίξτε επιτέλους με τη ψήφο σας», είπε στους συμπολίτες του εν μέσω καταιγισμού χειροκροτημάτων, «τη σχισμή μέσα από την οποία θα περάσει στη συνέχεια η ψήφος των Ελλήνων και αργότερα η ψήφος των συντρόφων μας Γερμανών που υποφέρουν από τα θαύματα του υποτιθέμενου φιλελεύθερου μοντέλου».

Σε ό,τι αφορά τα εσωτερικά, ο Μελανσόν βάζει σε άμεση προτεραιότητα την επιστροφή σε εβδομάδα 35 ωρών εργασίας, τη σύνταξη στα 60, την αύξηση των βασικών μισθών και το ανώτατο όριο στη μισθοδοσία. Μιλά ακόμα για κατάργηση των «ελευθεριοκτόνων» νόμων όπως τους αποκαλεί (μεταξύ τους του διαβόητου HADOPI για το Διαδίκτυο), τη νομιμοποίηση των μεταναστών και μέτρα για εμπέδωση της ισότητας των φύλων.

Αυτό το μείγμα θεματολογίας, ευρείας απήχησης με αριστερή προοπτική και ρητορική, εξασφάλισε στον Μελανσόν ένα μεγάλο κοινό και για αυτούς τους λόγους η στάση του στον δεύτερο γύρο θα καθορίσει πολλά.

Σε κάθε περίπτωση, ο Μελανσόν εξελίχθηκε για τον Ολάντ –έμμεσα και για τον Σαρκοζί– ένας παράγοντας απειλητικός και ως εκ τούτου άξιος προσοχής. Ο Ολάντ από τώρα ρίχνει γέφυρες συνεργασίας –άλλωστε και η πλευρά του Μετώπου της Αριστεράς έχει σαφώς στόχο την απομάκρυνση του Σαρκοζί– βασιζόμενος ίσως και στο κοινό σοσιαλιστικό παρελθόν.

Ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν προέρχεται άλλωστε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) με το οποίο εκλεγόταν για χρόνια πριν αποχωρήσει το 2008.

Η πολιτική σταδιοδρομία του άρχισε από την τοπική αυτοδιοίκηση. Εξελέγη με το PS γερουσιαστής το 1986 ενώ για χρόνια ήταν επικεφαλής αριστερής πτέρυγας έχοντας θέσεις που κατά καιρούς τον έφερναν σε σύγκρουση με την ηγεσία χωρίς πάντως να αποκοπεί οριστικά. Το 2000 έγινε υπουργός αρμόδιος για την επαγγελματική εκπαίδευση στη κυβέρνηση Ζοσπέν, θέση που διατήρησε ως το 2002.

Στα επόμενα χρόνια εξέφρασε ανοιχτά τις διαφωνίες του για ζητήματα πολιτικής του PS μέχρι την οριστική ρήξη και αποχώρηση το 2008 οπότε και έγινε συνιδρυτής του Κόμματος της Αριστεράς (Parti de la Gauche, στα πρότυπα του γερμανικού Die Linke) με στόχο την ενιαία κάθοδο αριστερών σχημάτων στις Ευρωεκλογές του επόμενου έτους. Ο συνασπισμός εξέλεξε τελικά πέντε ευρωβουλευτές, μεταξύ τους και τον Μελανσόν.

Μιχάλης Δουρμούσογλου

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ